Paul Feyerabend
Akla Veda
Kendime Koçluk ® Kütüphanesi / 122
Paul Feyerabend – Akla Veda / S: 171 – 172
Yaratıcılık üzerine belirtmek istediğim üçüncü ve son noktaya geldik.
Yaratıcılıktan bahsetmek ancak belirli -aşağıdaki gibi- bir insan anlayışıyla birlikte bir anlam ifade eder: insanlar yalnızca nedensel zincirlerle birlikte sürüklenip gitmezler, bizzat nedensel zincirler de başlatırlar. Şüphesiz bugün Batıdaki çoğu “tahsilli” insanın benimsediği bir varsayımdır bu. Hatta benimsemekten öte apaçık bir doğru olarak görülür. İnsan bundan başka nedir ki?
İnsanın sorumlulukları vardır, kararlar verir, sorunları ölçer biçer, çözmeye çalışır, bulduğu çözüm yollarına göre dünya üzerinde eylemde bulunur.
Ta çocukluğumuzdan beri olayları eylemlerimize bağlamak, onlar hakkında sorumluluk almak ve hoşlanmadığımız şeylerden dolayı başkalarını ayıplamak üzere eğitiliriz.
Bahsettiğimiz varsayım politika, eğitim ve bilimin ve kişisel ilişkilerimizin temelini oluşturur. Ancak bu varsayım bu konuda mümkün yegâne varsayım olmadığı gibi onun üzerine yükselen hayat tarzı da yine olmuş ve olabilecek yegâne hayat tarzı değildir.
İnsanların (tıpkı şu an bizimkinden farklı kültürlerde olduğu gibi) kendileri, hayatları, evrendeki yerleri hakkında çok farklı düşünceleri olmuştur; insanlar bu düşüncelere uygun davranışlar geliştirmişler ve bugün hâlâ hayranlıkla baktığımız ve taklit etmeye çalıştığımız başarılı sonuçlar almışlardır.