Afşar Timuçin – Yarına Başlamak
Kendime Koçluk ™ Kütüphanesi / 089
Afşar Timuçin – Yarına Başlamak / s11-12
Afşar Timuçin
– Ben gerilere dönmeyi, gerilere bakmayı hiç sevmem. Önemli olsaydı, geçip gitmezdi, kalırdı, derim. Geçmiş denen şey bir çaresizlikten başka ne ki.
– Değil mi, tam bir çaresizlik.
– Hüseyin, ben artık çaresizlikler içinde de çaresiz duymuyorum kendimi. Fakülteyi bırakmak zorundaydım, o zamanlar öyleydi, şimdiki Ayşe değildim, tam bir çaresizlik içindeydim. Bugün çaresizlik yok, o zamanlar vardı. Öldüresiye vardı, öldüresiye. Canım sıkılıyordu. Tam çaresizdim o zamanlar. Tek kişi çaresizdir. Pek yalnızdım o zamanlar. Şimdi yalnız duymuyorum kendimi. Hiç değilse kendimin iyi bir arkadaşıyım. Ayrıca, insanlar içindeyim, birçok kişiden biriyim. Çaresizdim ve başka bir şey bilmiyordum. Şimdi Ayşe’yim, çaresiz değilim. Hayat, harcanması gereken bir şey gibi görünüyordu o zamanlar bana. Harcayamıyordum da. Neyse, sen ne iştesin şimdi?
– Gazeteci. Haber alır haber götürürüm ben. Haber taşırım. Bütün önemsiz haberleri. Sevmeye sevmeye yapıyorum bu işi. Daha önceleri sıkmıyordu, şimdi nedense bunaltıyor. Dört duvarla çevriliyim.
– Fakülteyi bitirmeyi düşünmedin mi?
– Bir ara düşündüm, ama bizden kimsecikler kalmamış. Orası da bir başka dört duvardı bana. Bu duvar aralanmadı hiç. Nedense aralanmadı.