Katsuki Sekida
Zen Kılavuzu
Kendime Koçluk™ Kütüphanesi 135
Katsuki Sekida – Zen Klavuzu / S: 60
Bahar geldi yine.
Binlerce çiçek tüm güzelliğiyle açtı.
Ne için ? Kim için ?
Yüksek dağlar ve derin yarlar arasında hiç bilmediğimiz çiçekler açıyor ve fark edilmeden solup gidiyor.
Varoluş başkası için var olmaz. O kendiliğindendir, kendi içindir, kendi kendinedir. (sayfa : 60)
Küçük bir çocukken, birer birer ve tek başımıza bu dünyadan ayrılacağımızı, sevdiklerimizi – anne, baba, kardeşler… – geride bırakacağımızı ilk olarak anladığımızda ne büyük bir dehşet yaşamıştık. Belki siz de çocukluğunuzdaki bu dehşet ânını, “eşyanın trajik yanını” ilk olarak duyumsadığınız bu durumu hatırlıyorsunuz.
Bundan dolayı kısa süreli bir nevroz bile yaşamış olabilirsiniz; öbür insanlara, hatta belki de hayvan ve bitkilere üzüldünüz. O anda farkında olmadan hissettiğiniz şey aslında sevgiden yoksun kaldığınız, başkalarıyla bağınızın koptuğu duygusuydu.
Eşyanın trajik yanına dair sezgi işte sevgiden yoksun kalmanın sonucudur. Kırda ay ışığında, hatta kalabalık bir caddede yürürken bile bu yüzden pek de tanımlayamadığımız bir özlem duygusu kabarır içimizde. Bunun ne olduğunu bilmeyiz, ama yine de duygu tüm varlığımızı kaplar. (sayfa : 99)