Milan Kundera – Bilmemek
Kendime Koçluk ™ Kütüphanesi – Milan Kundera – Bilmemek – s90
Milan Kundera
Bilmemek
İşte belleğin bir bilmecesi daha, ötekilerden daha temel nitelikte: Anıların ölçülebilir bir zaman hacimleri var mıdır? Bir süre içinde mi gelişirler?
ilk karşılaşmalarını gözünün önüne getirmek istiyor: Kaldırımdan bir birahanenin mahzenine inen bir merdiven görüyor.
Sarı bir loşlukta tek tük çiftler görüyor ve onu görüyor, elinde bir bardak su, mahcup bir gülümsemeyle, bakışlarını üzerine dikmiş karşısında oturan müstakbel karısını; Josef dakikalarca onu seyrediyor, gülümseyen o yüzü, bardağı tutan o eli inceliyor ve o bütün o zaman boyunca öylece hareketsiz kalacak, bardağı ağzına götürmeyecek, gülümsemesini hiç bozmayacak.
Ve korkunç olan da bu: Hatırlanan geçmiş, zamandan yoksundur.
Bir aşkı, bir kitabı yeni baştan okur ya da filmi tekrar seyreder gibi yeniden yaşayamazsınız. Josef’in karısı öldüğünden, ne maddesel ne de zamansal olarak hiçbir boyutu yok.
Böylece, onu zihninde diriltme gayretleri çok geçmeden işkenceye döndü. Unuttuğu şu ya da bu anı tekrar keşfettiği için sevineceği yerde, o anın etrafını kuşatan boşluğun uçsuz bucaksızlığı karşısında umutsuzluğa kapıldı.
Bir gün artık, kendine geçmişin koridorlarında acıyla dolaşmayı yasakladı ve onun eskiden olduğu gibi yeniden doğması için gösterdiği boş çabalara bir son verdi.
Hatta kendi kendine, geçmişteki hayatına takılıp kalarak, karısını kalleşçe bir kayıp eşyalar müzesine bıraktığını ve şimdiki hayatından uzaklaştırdığını bile söyledi.