Rasim Özdenören – Ansızın Yola Çıkmak
Kendime Koçluk ™ Kütüphanesi; Rasim Özdenören – Ansızın Yola Çıkmak – s19
Rasim Özdenören
Ansızın Yola Çıkmak
Yola çıktığında, önünü kesen otobüs kâhyasının: “Yolculuk nereye?” sorusuna, “Nereye götürüyorsunuz?” diye sormuş ve asla aklından geçirmediği bu kente doğru yola çıkmıştı. Sonra da ilk mola yerinde o otobüsü bırakmış, orada rasgele duran bir otobüsün muavinine: “Boş yeriniz var mı?” sorusuna “evet” cevabını alınca bu otobüse binmişti.
Şimdiyse kaçıncı kez otobüs aktarması yaptığını da, nereye doğru yol aldığını da bilmiyordu. Günlerdir yolu henüz son durak bir kente uğramamış, oradan oraya savrulup durmuştu. Mola yerlerindeki anonslara aldırmıyordu. Belki de, defalarca ünlenen, filanca yere gitmekte olan filanca otobüsün kalkış saatinin geldiği uyarısı kendisi içindi. Ama umurunda değildi.
Artık, kendini yola çıkmaya hazır duyumsadığı anda: “Boş yeriniz var mı?” sorusuna birinden olumsuz yanıt alsa, ötekinden kesinlikle “evet” denmesini bekleyebiliyordu.
Acelesi yoktu. Çünkü varacağı menzilde ne yapacağını bilmiyordu. Şimdiyse hiç olmazsa: “düşünüyorum” diye kendini avutabiliyordu.