Macit Gökberk – Değişen Dünya Değişen Dil
Kendime Koçluk ™ Kütüphanesi; Macit Gökberk – Değişen Dünya Değişen Dil – s34
Macit Gökberk
Değişen Dünya, Değişen Dil
Çünkü insan eksik bir varlıktır. Her doğal çevrede yaşama olanağından yoksundur. Onun belli bir doğal çevrede yaşama için gerekli, bu çevreye göre özelleşmiş organları yoktur; içgüdüleri yok denecek kadar azalmışlar, ya da güvensiz olmuşlardır.
Oysa hayvan ile çevresi (çevre-dünyası) birbirlerine kilit ile anahtarın uyduğu gibi uyarlar. Hayvanın, çevresine uyacak gibi özelleşmiş organları vardır: Soğuk yerlerde kaim postu vardır; kendisinden üstün düşmanından kaçacak hızı vardır; boynuz, pençe gibi silahları vardır.
Çevresindeki yiyeceğinden, eşinden, düşmanından gelen renk, koku, biçim, kıpırtı gibi uyartılar, hayvanda bir içgüdü enerjisini boşandırıp doğuştan olan ereğe uygun hareket ve davranış örneklerini (şemalarını) gerçekleştirirler.
Belli bir çevreye uyan organları olmayan, içgüdüleri pek cılızlaşmış, duyuları az gelişmiş olan, silahsız, çıplak, hayatı öylesine tehlikeler ile yüklü insan ise, hayatta kalabilmeyi başarabilmek için, donatımındaki eksiliğin yerini doldurmak, bu açığı kapamak için davranmak, eylemde bulunmak, kısaca; karşısında bulduğu ham doğa koşullarını zekâsı ile içlerinde yaşayabileceği gibi değiştirmek, içinde yaşayabileceği dünyayı kendisi kendi zekâsı ile yaratmak zorundadır.
Onun içindir ki, kültürün en eski katlarında yapılan kazılarda hep yaşama için zorunlu olan aletleri buluyoruz: El baltaları, çakmaktaşından bıçaklar, mızrak uçları, ateş izleri gibi. Bütün bunlar da, insan zekâsının nesneleşmeleridir, objectivation’larıdır.