Cemil Kavukçu – Aynadaki Zaman
Kendime Koçluk ™ Kütüphanesi; Cemil Kavukçu – Aynadaki Zaman – s39
Cemil Kavukçu
Aynadaki Zaman
“Yaklaş,” diye fısıldadı Çarkçıbaşı işaret parmağını güçsüzce oynatarak. Yaklaştım. “İyice yaklaş,” dedi. Kulağımı neredeyse ağzına yapıştırdım.
“Büyük bir silgi al,” dedi güçsüz bir sesle. Ölmek üzereymiş de son sözlerini söylüyormuş gibiydi.
“Anlamadım,” dedim.
“Büyük bir silgi al ve bugüne kadar ne gördüysen, ne duyduysan hepsini sil.”
Biraz geri çekildim. Ne demek istediğini hâlâ anlamamıştım.
“Denizin öfkesi yarına kalmaz, yatışır. Şafakla birlikte bu koydan gidin. Her şeyi, ama her şeyi unut. İlk limanda gemiden in ve bir daha denize dönme.”
“Niye?”
“Ben bir zaman aynasıyım. Deniz hiçbirimizi sevmiyor.”
Başka da bir şey söylemedi. Eliyle artık gitmemi, onu rahat bırakmamı istedi. Fırtınanın karşıma çıkardığı bu adam gerçekten bir zaman aynasıydı. Ben de dediğini yaptım, bir daha dönmemek üzere ilk limanda indim gemiden.
Eğer oradan ayrılmasaydık, hiçbirimiz o koydan çıkamazdık.
Ne oldu, niye öyle bakıyorsun? Silinenin ne olduğunu gizlediğimi düşünüyor olmalısın. Daha önce de söyledim, bu bir rüya değil. Üstelik ben artık rüyalarımı da yazmıyorum. Yazacak olsaydım bunu da anlatmazdım sana.